Ένα κτήριο (σπίτι ή γραφείο) ονομάζεται βιοκλιματικό όταν σε αυτό χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν λιγότερα ενεργοβόρα στοιχεία για να πετύχουμε την ψύξη ή την θέρμανση του.
Ενεργοβόρες και μη βιοκλιματικές κατασκευές είναι αυτές στις οποίες χρησιμοποιούνται υλικά τα οποία προήλθαν μετά από εκτεταμένη επεξεργασία μη φιλική προς το περιβάλλον όπως για παράδειγμα το αλουμίνιο για την παραγωγή του οποίου καταναλώνονται τεράστια ποσά ενέργειας.

 

Σημαντικό χαρακτηριστικό των ενεργειακών κατοικιών είναι ο σωστός αερισμός τους, ο οποίος επιτυγχάνεται με την κατασκευή ανοιγμάτων σε κατάλληλες θέσεις και με τη χρήση υλικών που αφήνουν το κτήριο και τους ενοίκους του να αναπνέουν.

 

Τα κουφώματα που κατασκευάζονται κοντά στο έδαφος φέρνουν ή διώχνουν τον ψυχρό αέρα στο σπίτι, ενώ τα ψηλά εξασφαλίζουν την ίδια λειτουργία για τις θερμές αέριες μάζες. Το καλοκαίρι ο αερισμός γίνεται το βράδυ, ενώ την ημέρα τα ανοίγματα μένουν κλειστά.

Συγκεκριμένα, ο διαμπερής αερισμός εξασφαλίζεται με παράθυρα σε νευραλγικά σημεία του ισογείου και της οροφής, έτσι ώστε ο θερμός αέρας να μεταφέρεται μέσω του εσωτερικού αιθρίου στην οροφή και από εκεί να βγαίνει από το σπίτι, εξασφαλίζοντας την παρουσία κάθετων αέριων ρευμάτων τα οποία μειώνουν τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του σπιτιού και δίνουν μια αίσθηση φρεσκάδας.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους είναι τα πράσινα προϊόντα.

Βασικός κανόνας τους είναι η θωράκιση δύσκολων τμημάτων, όπως, για παράδειγμα, το μπετόν που πρέπει να καλυφθεί με ένα μονωτικό υλικό που αναπνέει. Αυτή η τεχνική επιτρέπει στο υλικό αυτό να ζήσει περισσότερα χρόνια. Γενικότερα ότι προστατεύεται διατηρείται περισσότερο και φυσικά σας σας δίνει και μεγαλύτερη ικανοποίηση και σιγουριά.